[Transcriber's note: Spelling in the original has been preserved without correction, including typographic errors (e.g. Asphenium for Asplenium). Four pages were printed with incorrect page numbers. This HTML document contains URL fragment identifiers of the form #Agenus and #Agenus_aspecies for all new taxa or combinations; in all such URLs the rendering of taxonomic names conforms to current standards.]
{Extrait des}
MÉMOIRES
DE
L'ACADÉMIE ROYALE
DES SCIENCES
DE TURIN
VOL. V.
MDCCXC-XCI.
{Empreinte}
MÉMOIRES DE L'ACADÉMIE ROYALE DES SCIENCES
Années MDCCXC-XCI.
A TURIN
CHEZ JEAN-MICHEL BRIOLO
IMPRIMEUR-LIBRAIRIE DE L'ACADÉMIE
MDCCXCIII.
TENTAMEN BOTANICUM
DE FILICUM GENERIBUS DORSIFERARUM
auctore
JACOBO EDVARDO SMITH
Genera Filicum, ab antiquioribus plane neglecta, a systematicis praeteriti aevi inconsiderate, negligenterque tractata, ad principia certa reducere primus conatus est Linnaeus. Raius ut videtur nomina, ne dicam consulta patrum (non omnia possumus omnes) incogitans servavit. Tournefortius, magis aliquantulum huic rei deditus, quo scopum suum egregium rite absolvat, filices, sicut alia sibi nota vegetabilia omnia, ad genera propria methodice referre voluit; sed characteres suos, vagos plerumque & lubricos, e figura frondis sumptos, minus feliciter scripsit. Vestigiis ejus omnino institit Plumierius, qui filices transatlanticas numerosissimas cum Botanicis Europaeis communicavit, denominationibusque Tournefortianis accomodavit. Alios recensere praetermitto.
Linnaeus, de characteribus vegetabilium genericis e fructificatione solummodo desumendis semper solicitus, consilium hoc, viro tam sapienti vere dignissimum, in editione prima Generum Plantarum anno 1737 typis evulgata, apprime secutus est, plantarum cohortes plurimas exhibens,
quas talibus organis gaudere ne quidem ullus antea botanicus somniaverat; inter alias, Filices Dorsiferae in agmine bene instructo, primum nobis in hoc opere occurrunt.
Cum vero in hisce vegetabilibus structura fructificationis minus clare quam in plurimis aliis intellecta patuit, partibus essentialibus florum, staminibus nempe & pistillis, omnino, sicut hodie, ignotis, magnus ille systematis sexualis auctor familiis obscuris Filicum, nequaquam ex harum ope, suam cuique differentiam dare obnixus est. Eo usque autem sibi usui fuit, quod sine dubio ubinam hae partes fructificationis fuerint, fuerint modo (& revera esse ex analogia certissima existimabat) posset dicere; & quod ad fructum attinet, ad quem formandum caeterae partes fructificationis omnino accomodantur, structura jampridem bene cognita fuit. Neque hujusce rei cognitio difficultati, de qua loquor, satis obveniebat; quippe fructus Filicum Dorsiferarum in omnibus fere idem est, adeo ut ex hoc vel sapientissimus genericam differentiam nequit extundere. Linnaeus ergo ad principia, quae in aliis classibus quasi a dogmatibus Philosophorum abhorrentia omnino repudiaverat, situm nempe fructificationis, atque aggregatam ejus figuram, necessitate quadam coactus, recurrit. Hisce principiis fundantur genera sex illa Filicum Dorsiferarum, quae in prima Gen. Plant. editione meminit, vid:
Pteris. Fructificationes in lineam, subtus cingentem marginem folii, digestae.
Lonchitis. F