cover

De Hoara’s fen Hastings

fen Simke Kloosterman

[Illustration]

BROERREN HOITSEMA.—GRINS.
1921.


Ynhâld

I.
II.
III.
IV.
V.
VI.
VII.
VIII.
IX.



Simke Kloosterman

MYN ALDEN

JAN RITSKES KLOOSTERMAN,
(23 Febr. 1847—17 Febr. 1914)

EN

TRYNTSJE JANS BEINTEMA,
(9 Nov. 1850—25 Nov. 1916)

TA
IN NEIGEDACHTENIS.


O brune heide! wiidte, iensumheit yn gouden, gouden sinneskyn!
’t Gewaei fen âlde spjirren! ’t fyn gerank fen blonde, slanke bjirken!
En al de hearlikheit fen rûmte, sûnder minske ef hûs!
Dyn fûgels ha ik ljeaf, dy-t piipje yn dyn struwellen,
Ef júbljend sjitte omheech nei ’t fiere blau....
Dyn blommen ha ik ljeaf, net roerd fen minskehânnen,
Dy-t kleurich bloeije en kein, yn bûnte pronk’s forsjit
Dyn poellen, hwer de djipten frjemd fen mearkes sjonge
En keninklik en koel it swânneblomte bloeijt....
Dyn wolkens, sulvren toerren lyk út fiere, greate steden,
Dy-t hjerst ynliede mei syn rein en winter mei syn snie;
Den jeije oer dy, myn heide snie hjar wylde ruters,
En traepje petten ticht en smite sompen fol,
Den is dyn wezen wyld, de stoarm dyn wrede frijer,
En ’t âljen fen dyn âlde beammen winter’s ljeafdeliet.
Mar nou! o wiidte, iensumheit yn gouden, gouden sinneskyn!
Nou bist in stille timpel . . . jowst myn herte rêst . . .
In lytse wyn wint oer ’e griene finnen oan . . .
En heech yn ’t loftblau mind’rje njúd de wolkens;
In wûnder! sjoch yn ’t Westen, klearet stil de kym,
Forreind en tear, sa kuiert noch in lêste blink
Fen fiere sinne stadich oer myn stille heide,
Sá wirdt it joun . . . nei dei syn wêzen nacht syn dream.
De moanne kliûwt . . . de lytse wyn wirdt wei . . .
Yn onforweechlikheit stien’ reid en snilen stil
Yn d’effen wetters klearte.—
Nou bist, myn heide! wer in timpel, der in bulte kamen, gyngen
Elts mei syn eigen leed en bea . . . mar stom . . .
Djip ûnder d’ierde binn’ hja rêst, hjar stiennen wapens,
Dy sliepe by de hân, dy waerd’ ta stôf.
Ho faken habbe hja dy, heide ek sjoen by ’t simmer,
Ef as de hjerststoarm oer de flakte gûlt;
Hja hearre ’m nou net mear, hjar wrâld is nou in oaren,
Mar o! ’t onstjerber langst nei d’ierde bleau!
Droef, wyld—in swypker, dy-t hjar hiele hert bihearsket.
Hja gien’ wer ’t iensum paed, det hjar nei ’t libben bringt,
S’as hja der ienkear âld en warrich út gien binne,
Foar ieûwen, út hwaen

...

BU KİTABI OKUMAK İÇİN ÜYE OLUN VEYA GİRİŞ YAPIN!


Sitemize Üyelik ÜCRETSİZDİR!