Een meisje-studentje
Drukkerij “DePhœnix”—Nijmegen
De nieuwe oplage was bijna gereed, toen ik Annie Sillevis’brochure: “Eenmeisje-student over een meisje-studentje” ontving; en ik wasblij hierin ’n aanleiding te vinden, na de uiteenloopendemeeningen over de “strekking” van het boek, zelf eens evente vertellen, waarom ik het eigenlijk geschreven heb. Juffrouw Silleviszegt ’t volkomen juist op blz. 7: “eenvoudig-weg, alleen omverhaaltjes te schrijven,” en ik hoor daarbij iets minachtends inhaar stem.
Inderdaad zou ’t, uit maatschappelijk oogpunt, zeer nuttiggeweest zijn ’n brochure of tendenz-roman vóór oftegen studeeren van meisjes te schrijven; maar juffrouw Sillevis zegt,alweer terecht, dat ik maar een eerstejaars was, toen ik ’tschreef, en dus nog heel weinig van de kwestie kon afweten; en daar iknu eenmaal tot de klasse van menschen behoor, die verhaaltjes-schrijvenop-zich-zelf en om-zich-zelf heel belangrijk vinden, schreef ik er eenover één “meisje-studentje”; niet over“vrouwelijke studenten”, want die kende ik te weinig, endaar stond ik te ver van af.
En, om artistieke redenen, maakte ik dat kind, dat eerste-jaartje,een erg “meisjesachtig” meisje; ’n kind, zooalséén der critici terecht zei “in zich volmaakt maarzonder tact”; en bracht haar zoo in voortdurend conflict met haaromgeving; ik liet haar zoeken, zich vergissen, teleurgesteld worden;dwalen, zooals zoo’n kind dwalen zál, tot ze aan ’teind, geholpen door ’n “vrouwelijke studente”, ietsvoelt van ’n komende harmonie.
Maar nu ráákte m’n verhaaltje ’n“question brûlante”, waarvanmaatschappelijke menschen de oplossing zoeken, terwijl ik, alsschrijfster, juist ’t conflict wilde; en al wie maar degelegenheid wachtte, zich eens uit te spreken, heeft mijn“Go” als bewijs of aanvalspunt voor z’n stellinggenomen.
Zoo professor Blok; zoo Annie Sillevis.
Als stuk-op-zichzelf, als raadgeving aan jongeren, als ik, vind ikde brochure van ’n meisje-student voortreffelijk, kranig,leerzaam, en als studentje breng ik m’n oudere zuster gaarnem’n dank voor haar wijs inzicht.
Maar als schrijfster van het “Meisje-Studentje” strijdik voor m’n boek, dat geeft, wat de titel belooft,—deondervindingen van ’n heel jong meisje—, en dat zwijgt overde dingen, die nog buiten haar kring liggen.
AnnieSalomons.
Else lag achterover op het “bakbeest van ’ncanapé”, en speelde peinzend met haar dunne vingers in degaatjes van een der gehaakte ster-antimakassers, die de juffrouw terversiering aan de twee hoeken, en in ’t midden op hetrood-satijnen kussen bevestigd had. Margo zat op den grond, leunde’t hoofd tegen de houten lambriseering,