Produced by Sophia Canoni. Book provided by Iason Konstantinides
Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic. The spelling of the book has not been changedotherwise. Endnotes notation was by page and number and hasbeen converted to simple numbering. Words with boldcharacters are enclosed in &. One word inthe text appearsto be erased. I have indicated it with [??].
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Κατά τα άλλα έχει διατηρηθεί η ορθογραφία τουβιβλίου. Η αρίθμηση των υποσημειώσεων στο τέλος του βιβλίουήταν κατά σελίδα και αλλάχτηκε σε απλή αρίθμηση. Λέξεις μεέντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &. Μία λέξη στο κείμενοφαίνεται σβησμένη και την υποδηλώνω με [??].
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ1910
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΏΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ1910
Ο «Φαίδων», αριστούργημα του δαιμονίου της αρχαιότητος φιλοσόφουΠλάτωνος, δεν είναι καθαρώς διάλογος. Είναι καλλιτέχνημααποτελούμενον εκ διηγήσεως, συζητήσεων και μύθου. Κατά την εξέλιξιντης δραματικωτάτης σκηνής του θανάτου του διδασκάλου αυτού καιμεγίστου των αρχαίων σοφών Σωκράτους ο συγγραφεύς παρεμβάλλεισυζητήσεις και καταλήγει εις λύσεις δυσκόλων και υψηλών ζητημάτωναναγομένων εις την σφαίραν της ψυχολογίας, της ηθικής και τηςμεταφυσικής.
Σκοπός του συγγραφέως προδήλως είναι ν' απεικονίση δια των ζωηροτέρωνχρωμάτων την έξοχον μορφήν, το μεγαλείον της διανοίας και της ψυχήςτου Σωκράτους, διατυπών άμα και τας υψηλοτέρας ιδέας και γνώμας τουφιλοσοφικού αυτού συστήματος. Δια τούτου όμως παρέχει τελείαν εικόνακαι της ιδίας αυτού μεγαλοφυίας, σοφίας και απαραμίλλου καλαισθησίας.
Παριστά τον νεαρόν του Σωκράτους μαθητήν Φαίδωνα, ο οποίος παρευρέθηεν τη φυλακή κατά την τελευταίαν της ζωής του διδασκάλου του ημέρανυπό το κράτος ακόμη βαθείας συγκινήσεως αφηγούμενον εις τον εκΦλιούντος μη παραγενόμενον κατά την ημέραν εκείνην έτερον μαθητήν τουΣωκράτους Εχεκράτην παν ό,τι εγένετο και ελέχθη κατά την αλησμόνητονεκείνην ημέραν παρ' αυτού και των παρευρεθέντων πιστών αυτώ μαθητών,τα κατά τας τελευταίας αυτού στιγμάς και την ατάραχον και γαλήνιοντου βίου του τελευτήν. Η αφήγησις άρχεται από της στιγμής της εισόδουαυτών εν τη φυλακή, καθ' ην λύουσι τον Σωκράτην των δεσμών διαταγή[δοτική] των Ένδεκα, αρχόντων της φυλακής, και του επιτρέπουσι ναδιαθέση ελευθέρως την τελευταίαν του ημέραν μέχρι της δύσεως του ηλίου,ότε έμελλε να πίη το κώνειον.
Παρουσιάζει ως εν εικόνι κατά την στιγμήν εκείνην τους φίλους αυτούπεριστοιχίζοντας εν προφανεί πένθει την κλίνην, εφ' ης ο μέγαςφιλόσοφος εκάθητο, και μετά θρησκευτικής ευλαβείας συζητούντας μετ'αυτού και ακροωμένους των σοφών αυτού και υψηλών σκέψεων εν τελείααταραξία και γαλήνη ψυχής ομιλούντος.
Η ομιλία περιστρέφεται επί του εξής ζητήματος: «υπάρχει εντός ημώνέτερον τι, εντελώς διάφορον και διακεκριμένον του ημετέρου σώματος,όπερ μετά τον θάνατον τούτου επιζή αυτού και παραμένει αναλλοίωτονκαι αιώνιον;». Τούτο δ' αποτελεί και το πρώτον και μεγαλύτερον τουδιαλόγου μέρος. Εις το δεύτερον δ' αυτού μέρος ο Πλάτων αναγράφει όσαείπεν ο Σωκράτης διαλεγόμενος περί των κυκλοφορουσών μεταξύ τωνανθρώπων δοξασιών &περί της μελλούσης ζωής της ψυχής ημών προσθείςότι, αν αύται δεν είναι πάσαι επιδεκτικαί φιλοσοφικών αποδείξεων, δενδύνα