Produced by Sophia Canoni. Thanks to George Canonis for
his major work for proofreading.
Note: The tonic system has been changed from polytonic tomonotonic. The spelling of the book has not been changedotherwise. Bold words are included in &. A footnote has beentransferred at the end of the book.
Σημείωση: Το τονικό σύστημα έχει αλλάξει από πολυτονικό σεμονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραμένει ωςέχει. Λέξεις με έντονους χαρακτήρες περικλείονται σε &. Μίαυποσημείωση σελίδος έχει μεταφερθεί στο τέλος του βιβλίου.
ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΕΞΗ1912
Μεγάλην εξέφρασεν έκπληξιν η γειτόνισσα, το Ζερμπινιώ, ιδούσα τηημέρα των Χριστουγέννων του 187 . . . την θειά-Αχτίτσα φορούσανκαινουργή μανδήλαν, και τον Γέρο και την Πατρώνα με καθαράυποκαμισάκια και με νέα πέδιλα.
Τούτο δε διότι ήτο γνωστότατον ότι η θειά-Αχτίτσα είχεν ιδεί τηνπροίκα της κόρης της πωλουμένην επί δημοπρασίας προς πληρωμήν τωνχρεών αναξίου γαμβρού, διότι ήτο έρημος και χήρα, και διότιανέτρεφε τα δύο ορφανά έγγονά της μετερχομένη ποικίλα επαγγέλματα.Ήτον (ας ήτο μοναχή της!) απ' εκείνας που δεν έχουν στον ήλιομοίρα. Η γειτόνισσα, το Ζερμπινιώ, ώκτειρε τας στερήσεις τηςγραίας και των δυο ορφανών αλλά μήπως ήτο και αυτή πλουσία, δια ναέλθη αυτοίς αρωγός και παρήγορος;
Ευτυχής ο μακαρίτης, ο μπάρμπα-Μιχαλιός, όστις προηγήθη εις τοντάφον της συμβίας Αχτίτσας, χωρίς να ίδη τα δεινά τα επικείμενααυτή μετά τον θάνατόν του. Ήτο καλής ψυχής, — ας είχε ζωή! — οσυχωρεμένος. Τα δύο παιδία «τα αδιαφόρετα», ο Γεώργης και οΒασίλης, επνίγησαν βυθισθείσης της βρατσέρας των τον χειμώνα τουέτους 186 . . . Η βρατσέρα εκείνη απωλέσθη αύτανδρος, — τι φρίκη!τι καϋμός! Τέτοια τρομάρα καμμιάς καλής χριστιανής να μην τηςμέλλη.
Ο τρίτος ο γυιός της, ο σουρτούκης, το χαμένο κορμί, εξενιτεύθηκαι ευρίσκετο, έλεγαν, εις την Αμερικήν. Πέτρα έρριξε πίσω του.Μήπως τον είδε; Μήπως τον ήκουσεν; Άλλοι πάλιν πατριώτες είπαν ότιενυμφεύθη εις εκείνα τα χώματα, κ' επήρε, λέει, μια φράγκα, μιαεγγλεζοπούλα, ένα ξωθικό, που δεν είξευρε να μιλήση ρωμέικα. Μηχειρότερα! Τι να πη κανείς! ειμπορεί να καταρασθή το παιδί του, τασωθικά του, τα σπλάγχνα του ;
Η κόρη της απέθανεν εις τον δεύτερον τοκετόν, αφείσα αυτή τα δύοορφανά κληρονομίαν. Ο πατεριασμένος τους, εζούσε ακόμα (που ναφτάσουν τα μαντάτα του ώρα-την-ώρα!), μα τι νοικοκύρης, το πρόκοψεαλήθεια! Χαρτοπαίκτης, μέθυσος και με άλλας αρετάς ακόμη. Είπανπως ξαναπαντρεύτηκε αλλού, διά να πάρη και άλλον κόσμον εις τονλαιμόν του, ασυνείδητος! Τέτοιοι άντρες! Έκαμε δα κι' αυτή έναγαμπρό, μα γαμπρό (το λαμπρό τ' να βγη!).
Τι να κάμη; έβαλε τα δυνατά της, κ' επροσπαθούσε όπως-όπως να ζήσητα δύο ορφανά. Τι αξιολύπητα, τα καϋμένα! Κατά τας διαφόρους ώραςτου έτους, εβοτάνιζεν, αργολογούσε, εμάζωνε εληαίς, εξενοδούλευε.Εμάζωνε κούμαρα, και τα έβγαζε ρακί. Μερικά στέμφυλα απ' εδώ,κάμποσα βότσια αραβόσιτον απ' εκεί, όλα τα εχρησιμοποίει. Είτακατά Οκτώβριον, άμα ήνοιγον τα ελαιοτριβεία, έπαιρνεν ένα είδοςπήχυν, ένα πενηντάρι εκ λευκοσιδήρου, μίαν στάμναν μικράν, κ'εγύριζεν εις τα ποτόκια, όπου κατεστάλαζον αι υποστάθμαι τουελαίου, κ' εμάζωνε την μούργαν. Διά της μεθόδου ταύτης ωκονόμειόλον το ενιαύσιον έλαιον του λυχναρίου της.
...