Produced by Sophia Canoni. Book provided by Iason Konstantinides
Note: Bold words have been included in &&. The tonic system has beenchanged from polytonic to monotonic, a table with typing mistakes atthe end of the book has been incorporated into the text. The spellingof the book has not been changed otherwise.
Σημείωση: Έντονοι χαρακτήρες περικλείονται σε &&. Το τονικό σύστημαέχει αλλάξει από πολυτονικό σε μονοτονικό και ένας πίνακας μεπαροράματα έχει ενσωματωθεί στο κείμενο του βιβλίου. Κατά τα άλλα έχειδιατηρηθεί η ορθογραφία του βιβλίου.
1911
ΠΡΟΛΟΓΟΣΗ πρώτη λέξις του διαλόγου τούτου εξαγγέλλει, ότι πρόκειται νασυζητηθούν δύο αντίθετοι γνώμαι περί του αγαθού (ευτυχίας), η μία τουΦιλήβου, όστις ορίζει αυτό ως την ηδονήν, η δε άλλη του Σωκράτους,όστις ορίζει αυτό ως την φρόνησιν. Κατά πρώτον εισάγεται το αξίωμα ότιτο αγαθόν πρέπει να έχη αυτάρκειαν (ακριβώς όπως εις τα ΗθικάΝικομάχεια του Αριστοτέλους), συμφώνως δε προς αυτήν την ανάγκηναποδεικνύεται ότι ούτε μόνος ο ηδονικός βίος αλλ' ούτε και μόνος οφρόνιμος αποτελεί το αγαθόν, αλλά ο ανάμικτος από τα δύο, κατά δεύτερονόμως λόγον βραβεύεται η φρόνησις ως ανωτέρα της ηδονής. Αλλά ο Πλάτωνδεν αρκείται μόνον εις αυτήν την υπερίσχυσιν της φρονήσεως αλλάπροσπαθεί να υποβιβάση την ηδονήν πρώτον μεν διά της μεταφυσικήςκατατάξεως αυτής εις την τάξιν της εννοίας του απεράντου, ενώ αντιθέτωςκατατάσσει την φρόνησιν εις το περατωμένον και μετρημένον. Κατόπιν δεδιά του ανισχύρου άλλως επιχειρήματος ότι αι καλλίτεραι ηδοναί(αφροδισιακαί) εκτελούνται εν τω κρυπτώ, το οποίον επροτάθη και εις τονμείζονα Ιππίαν.
Το σπουδαιότερον όμως εις τον παρόντα διάλογον είναι ότι εις τηνπρωτότυπόν του ανασκάλευσιν και εξερεύνησιν των πάντων ο Πλάτων λύειπλησίον μικροτέρων ζητημάτων άλλα μεγαλίτερα και σπουδαιότατα, και προπάντων ανακαλύπτει δύο αδάμαντας φιλοσοφικούς υπερτάτου μεγέθους, οιοποίοι, αν δεν διέφευγαν την αντίληψιν των κατόπιν φιλοσόφων, ολόκληροιβιβλιοθήκαι δεν θα εγράφοντο περί θεού και ψυχής ως περιτταί και όλωςδιάφορον πορείαν θα ελάμβανεν η ηθική επιστήμη διά την τελειοποίησιντου ανθρώπου. Το πρώτον είναι η ακαταμάχητος απόδειξις περί τηςυπάρξεως Θεού απείρως ανωτέρου από την ανθρωπίνην σοφίαν εις ταςσελίδας 38 — 41, το δε άλλο είναι ο στενός συνδυασμός του αγαθού προςτο ωραίον (αντιθέτως προς τον μείζονα Ιππίαν) και το αληθές (σελ. 111και εξής), το οποίον είναι η πρώτη απόπειρα προς τον αρμονικόνσυνδυασμόν και συμβιβασμόν όλων των καλών ιδιοτήτων και αρετών εις τηντελειοποίησιν του ατόμου.
(ή περί ηδονής) ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Σωκράτης.Κύτταξε λοιπόν τόρα, Πρώταρχε, τι λόγον θα σου αποτείνη ο Φίληβος αυτήντην στιγμήν και ποίου είδους είναι ο ιδικός μας, διά να τονδιαφιλονικήσης, εάν δεν τον εύρης κατά την γνώμην σου. Θέλεις νασυγκεφαλαιώσωμεν και τον ένα και τον άλλον;
Πρώταρχος.
Βεβαιότατα.